R.D.LAING Βρίσκοντας λογική στη σχιζοφρένεια
Ο R.D.Laing ήταν Σκωτσέζος ψυχίατρος από τους πιο διάσημους και από τους πιο παρεξηγημένους θεραπευτές με υπαρξιακό προσανατολισμό. Ο Laing έκανε για τους ψυχωτικούς ότι έκανε ο Freud για τους νευρωτικούς. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά μία αφύπνιση στην αγάπη. Θεωρούσε ότι ο σχιζοφρενής αποσύρεται από τη λογική προσπαθώντας να αμυνθεί ενάντια στο θάνατο, βιώνοντας μία φρίκη ενόψει του ενδεχομένου εκμηδενισμού του. Υποστήριζε ότι υπάρχει σύστημα και νόημα και όχι απόλυτο χάος στη διαταραχή της σχιζοφρένειας και ότι ένα άτομο χαρακτηρίζεται άρρωστο όταν η κοινωνική του συμπεριφορά παρεκκλίνει από τον αντίστοιχο κανόνα της κοινωνικής συμπεριφοράς. Θεωρούσε ότι η σχιζοφρένεια μπορεί να εκδηλωθεί όταν ένα άτομο μεγαλώνει παγιδευμένο σε δυσλειτουργικά οικογενειακά σχήματα επικοινωνίας, παίρνοντας δίπλα μηνύματα συνήθως από τους γονείς του.
Τη δεκαετία του ΄50 απέρριψε σε μεγάλο βαθμό την ψυχιατρική θεωρία της εποχής του, ακόμα και της εποχής μας. Απεχθανόταν την απερίγραπτη βία της λοβοτομής, των ηλεκτροσόκ και των κελιών με μαλακή επένδυση τοίχων. Έψαχνε μία ειλικρινή ανθρώπινη σχέση ανάμεσα σε ψυχίατρο και ασθενή και αμφισβητούσε την χωρίς όριο εξουσία που είχαν οι ψυχίατροι στους ασθενείς τους. Ίσως όμως το πιο ενδιαφέρον σημείο της θεωρίας του ήταν η θέση του ότι υπήρχε λογική και νόημα πίσω από τα συμπτώματα των ασθενών. Πίστευε λοιπόν ότι οι σχιζοφρενής, όπως και οι άλλοι άνθρωποι, θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινα όντα και όχι ως οτιδήποτε άλλο. Θέλησε έτσι να αποδείξει ότι ακόμα και οι πιο αλλόκοτες συμπεριφορές ήταν κατανοητές από την πλευρά του ασθενή. Υποστήριζε ότι υπάρχει ένας λογικός ειρμός πίσω από οποιαδήποτε συμπεριφορά.
Πρότεινε στους θεραπευτές να συνδεθούν με το θεραπευόμενο τους με εμπιστοσύνη και κατανόηση και να αναζητήσουν ένα λογικό ειρμό στις συμπεριφορές των ασθενών, όσο παράλογες κι αν φαίνονταν αυτές. Η σχιζοφρένεια είναι μία στρατηγική, που δημιουργούν τα άτομα προκειμένου να επιβιώσουν, σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις. Ως βασικό προβληματικό πλαίσιο που οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές αναγνώριζε την οικογένεια που μεγάλωσε ο ασθενής. Συμπεριφορές που μοιάζουν παρανοϊκές και αλλόκοτες μπορεί να είναι προσπάθειες του ατόμου να παραμείνει λογικό σε ένα παράλογο κόσμο.
Προτείνει λοιπόν στους θεραπευτές να αμφισβητήσουν τις υποθέσεις τους, το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι και να αναζητήσουν τη λογική, ακόμα και στις πιο αλλόκοτες συμπεριφορές.
Αρθρογραφεί ο Νίκος Αγγελής - Therapyway