Υπερνικώντας την αντίσταση στη ζωή μέσα από την Υπαρξιακή ανθρωπιστική θεραπεία.
Η Υπαρξιακή ανθρωπιστική ψυχοθεραπευτική προσέγγιση τείνει να εστιάζει περισσότερο στον τρόπο που βιώνουν οι θεραπευόμενοι την εδώ και τώρα, άμεση θεραπευτική σχέση και δίνει μεγάλη βαρύτητα στην αναγνώριση των υπαρξιακών ανησυχιών, που αποτελούν τη βάση για τα προβλήματα των θεραπευόμενων.
Ο στόχος της υπαρξιακής ανθρωπιστικής προσέγγισης είναι να βοηθήσει τους θεραπευόμενους να γίνουν περισσότερο παρόντες στους εαυτούς τους και στους άλλους, πιο ζωντανοί, πιο πλήρεις ως άνθρωποι. Οι υπαρξιακοί ψυχοθεραπευτές υποστηρίζουν ότι η πηγή του ανθρώπινου άγχους δεν είναι οι σεξουαλικές παρορμήσεις, αλλά η αντίληψη της πραγματικότητας της ύπαρξης. Δηλαδή, η ίδια η ύπαρξη, με όλη την αβεβαιότητα των πόνων, την απουσία νοήματος και τον φόβο του θανάτου, είναι τόσο απειλητική για το άτομο που το οδηγούν στην άρνηση. Αποτέλεσμα λοιπόν είναι η ενεργοποίηση μηχανισμών άμυνας που προκαλούν διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Καταλήγουμε να ζούμε μια συρρικνωμένη ζωή, με περιορισμούς και στερημένη από πάθος και ζωντάνια.
Πώς αντιμετωπίζουμε κάτι τέτοιο; Μία λύση θα ήταν να αναγνωρίσουμε τον εσωτερικό κόσμο των εμπειριών μας. Να αντιληφθούμε τα πραγματικά βιώματα στο εδώ και τώρα, να έχουμε μία εσωτερική αναζήτηση κατά την οποία να συντονιστούμε με τις εσωτερικές μας εμπειρίες. Αυτό γίνεται αν εστιάζουμε στις ανησυχίες μας, κάνοντας ελεύθερους συνειρμούς, ακολουθώντας την αίσθηση της ανησυχίας που μας οδηγεί.
Ο Ίρβιν Γιάλομ αναλύοντας την υπαρξιακή κρίση, περιγράφει τέσσερις θεμελιώδεις ανησυχίες: το θάνατο, την ελευθερία, την απομόνωση και την απουσία νοήματος. Από αυτές τις ανησυχίες πηγάζει το άγχος του ανθρώπου.
Η πρόταση προς τους θεραπευόμενους είναι η συνειδητοποίηση του ότι:
Μόνο εγώ μπορώ να αλλάξω τον κόσμο που δημιούργησα
Δεν κινδυνεύω από την αλλαγή
Για να επιτύχω αυτό που πραγματικά θέλω, πρέπει να αλλάξω
Έχω τη δύναμη να αλλάξω.
Αρθρογραφεί ο Νίκος Αγγελής -Therapyway